روایت زنی که پیشمرگ چهره سیاسی مشهور بود/ مثل سگ از این که جان سالم به در می بردم زوزه می‌کشیدم
تاریخ انتشار: ۲۷ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۱۵۰۶۲۹
تا سال ۲۰۱۳ نمی‌دانستند که حدود پانزده زن جوان کارشان این بوده است که غذای پیشوا را بچشند تا مسموم نباشد. تصور کنید هر بشقاب غذایی که می‌خورید شاید آخرین غذای‌تان باشد.
به گزارش شریان نیوز، تا سال ۲۰۱۳ نمی‌دانستند که حدود پانزده زن جوان کارشان این بوده است که غذای پیشوا را بچشند تا مسموم نباشد. تصور کنید هر بشقاب غذایی که می‌خورید شاید آخرین غذای‌تان باشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
برای گروهی از زنان جوان در دوران رایش سوم، این واقعیت روزمرهٔ زندگی‌شان بوده است: آنها برای دو تا دو سال نیم در دوران جنگ جهانی دوم غذای هیتلر را می‌چشیدند.
پیشوا گروهی از زنان جوان "اصیل" آلمانی را وا‌می‌داشت که هر وعده غذای او را بچشند تا مبادا نیرو‌های متفقین یا حتی نیرو‌های خودی بخواهند او را مسموم کنند. این سمت و شغل باعث افتخار بود و نوعی خدمت به پیشوا تلقی می‌شد.
آشیانه گرگ جایی است که مارگوت وولک در آن وظیفه چشیدن غذا‌های هیتلر را داشت
ماجرای شگفت‌انگیز تجربه‌های این زنان جوان در سال ۲۰۱۳ از پرده بیرون افتاد، زمانی که مارگوت وولک، ۹۵ ساله در باره شغل سابق خود با مجلهٔ اشپیگل آلمان مصاحبه کرد. نمایش "پیشمرگان هیتلر" اثر میشل کولوس بروکس، واقعیات زندگی پر‌خطر و هراس این زنان جوان را به تصویر کشیده است.
این نمایش در سراسر آمریکا به نمایش درآمده است، همه بازیگران این نمایش زن هستند. داستان روی چهار زن جوان متمرکز شده که درساختمان مدرسه‌ای در نزدیکی آشیانهٔ گرگ، مقر نظامی هیتلر درجبههٔ شرقی جنگ جهانی دوم واقع در پروس شرقی (لهستان فعلی)، زندگی می‌کردند.
بروکس کاملاً اتفاقی از ماجرای پیشمرگان هیتلر خبردار شد، یکی از دوستان نویسنده‌اش در زمانی که منتظر پرواز هواپیما بودند، از فرصت استفاده کرد و این داستان را نقل کرد.
او به‌خاطر می‌آورد: "پرسیدم آیا تو می‌خواهی آن را بنویسی؟ چون اگر تو ننویسی من آن را خواهم نوشت". بروکس فوراً و به روشنی دریافت که این ماجرا محتوای کافی برای پرداختن را دارد. "این ماجرا ناگهان همهٔ موضوعاتی که به آن فکر می‌کردم و برایم مهم بود را در بر می‌گرفت: چگونگی رفتار با زنان جوان، استفاده از کودکان در عرصه‌های جنگ، دشواری‌های دختری نوجوان بودن و دغل‌کاری‌های سیاسی... ".
با این که این ماجرا به نظر سنگین می‌رسد، اما نمایش کمدی است البته کمدی سیاه. بروکس ماجرا را در همان برههٔ تاریخی نقل می‌کند، اما زنان جوانی را که در این دام افتاده‌اند، مانند نوجوانان امروزی نمایش داده است. دختران با موسیقی پاپ می‌رقصند، سلفی می‌گیرند، اما در مورد فرانک سیناترا و کلارک گیبل و یواشکی از خود هیتلر حرف می‌زنند. آنها از یهودی‌ها هم خوششان نمی‌آید.
هیتلر و موسولینی در آشیانه گرگ. هیتلر بیشتر دوران جنگ را در اینجا سپری کرد
بروکس در مورد دلیل چنین روایتی می‌گوید:"من می‌دیدم که زنان جوان امروزی سلفی می‌گیرند و می‌دیدم که چه تلاشی می‌کنند تا بهترین سلفی را از خودشان بگیرند، به نظرم رسید که این‌ها می‌توانند همان دختران باشند. هیچ تفاوتی جز زمان وجود ندارد. من نمی‌خواستم تصویری قدیمی و خاک‌گرفته از آنها در تاریخ بماند، می‌خواستم آنها را خیلی زنده و حاضر حس کنید".
در نمایش، این فصل عجیب از تاریخ جنگ جهانی دوم به عنوان راهی برای بیان تجربهٔ جهانی نوجوانی زنان به کار گرفته شده است، البته در فضایی فوق‌العاده پر‌مخاطره. نکتهٔ جالب در مورد این گروه پیشمرگان این بود که با وجود آنکه هر لقمه با هراس مرگ توأم بود، اما زندگی آنها به طرزی باور‌نکردنی ملال‌آور و یکنواخت بود.
در مقایسه با تجربهٔ بسیاری از افراد در جنگ، آنها زندگی آسانی داشتند، در سال ۱۹۴۴ افرادی بسیاری در آلمان گرسنه بودند، در حالی که این دختران هر روز سه وعده غذا می‌خوردند. البته غذای گیاه‌خواران را، چون هیتلر چنان که معروف است، گوشت نمی‌خورد و وولک توضیح می‌دهد که رژیم غذایی گیاهی شامل سبزیجات، برنج، پاستا، غلات و میوه‌های گرمسیری بود که واقعاً رژیم غذایی نادری در آن زمان بود. هرچند غذا‌ها "خوب" بودن و شاید" خیلی خوب"، اما آنها نمی‌توانستند از خوردن آن لذت ببرند.
نمایش پیشمرگان هیتلر واقعیت زندگی پر‌خطر و هراس این دختران را نشان میدهداو در مصاحبه‌اش در سال ۲۰۱۳ گفت: " بعضی دختر‌ها در آغاز کار گریه می‌کردند، چون می‌ترسیدند، ما باید تمام غذا را می‌خوردیم، بعد باید یک ساعت صبر می‌کردیم، و هر بار می‌ترسیدیم که این بار بلایی سرمان بیاید و هر بار مثل سگ از این که جان سالم به در برده بودیم و زنده مانده بودیم، گریه می‌کردیم و زوزه می‌کشیدیم".
نیرو‌های اس‌اس غذا را سرو می‌کردند، یک ساعت صبر می‌کردند ببینند دختر‌ها می‌میرند یا نه، اگر نمی‌مردند، غذا را برای هیتلر می‌بردند، اما در میان وعده‌های غذایی، این دختران جوان کاری نداشتند جز آنکه بنشیند و منتظر شوند که می‌میرند یا نمی‌میرند.
بروکس توضیح می‌دهد که در داستانی که او نوشته است کمی عمیق‌تر می‌شود و به اینکه چطور آنها زمان را هدر می‌دادند و با ملال خود کنار می‌آمدند هم پرداخته است. آنها دربارهٔ چه گفتگو می‌کردند؟ من تمام تلاشم را کرده‌ام که در این روایت بتوانید خودتان را جای این دختران بگذارید: "مو‌های همدیگر را ببافید و با هم بخندید، راهی پیدا کنید تا به همه دیوانگی جاری در اطراف‌تان مفهومی ببخشید".
هیتلر گیاه‌خوار بود و افرادی که غذا‌های او را می‌چشیدند ترکیبی از سبزیجات، برنج، پاستا و میوه می‌خوردند
تا جایی که می‌دانیم، هیچ‌کدام از این دختران هرگز با غذا مسموم نشدند، اما ماجرای آنها جایی ثبت نشده است و اگر به دلیل مصاحبهٔ وولک نبود، هیچ‌کس هرگز از این ماجرا خبردار نمی‌شد. به نظر می‌رسد او تنها فردی از گروه پیشمرگان بوده که هنوز زنده مانده است. با پیشروی نیرو‌های روس، او را یواشکی سوار قطار جوزف گوبلز که به سوی برلین می‌رفت، کردند. به نظر می‌رسد سربازان روس همهٔ دختران دیگری را که در آنجا مانده بودند به تیر بستند.
او قبول دارد که ساختن کمدی از چنین موقعیتی کار آسانی نیست و مخاطبانی بودند که از او می‌پرسیدند اشکالی ندارد به این نمایش بخندیم و کسانی هم بودند که اصلاً حاضر به تماشای آن نشدند.
بروکس به شوخی و با ناباوری از اینکه باید چنین چیزی را توضیح بدهد، می‌گوید:"بعضی گفتند که نمی‌خواهند به تماشای این نمایش بیایند، چون نمی‌خواهند به چنین ماجرای هولناکی بخندند، اما اگر نمایش را ببینید خواهید دید که ما به این ماجرا نمی‌خندیم، ما پشتیبان و طرفدار هیتلر نیستیم، ما واقعاً او را دوست نداریم! ".
نمایش پیشمرگان هیتلر خندیدن با این دختران جوان بی‌گناه است و باور به این که خندیدن به فاشیست‌های دیوانه یکی از راه‌های بی‌اثر کردن قدرت آنهاست.
منبع: شریان
کلیدواژه: سقوط هواپیمای تهران یاسوج ایالات متحده آمریکا مجلس شورای اسلامی سوریه یاسوج بوشهر ایران کرمانشاه سقوط هواپیما روسیه عراق گرگان بارش برف تیم فوتبال استقلال تهران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shariyan.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شریان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۱۵۰۶۲۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نباید از اهمیت مشارکت در دور دوم انتخابات غافل شد
محمد حسن قدیری ابیانه کارشناس مسائل سیاسی در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان درباره اهمیت مشارکت در دور دوم انتخابات اظهار کرد: در تمامی دنیا دور دوم انتخابات نسبت به دوره نخست آن شاهد مشارکت کمتری هستیم و امر غیر عادی نیست.
او افزود: انتخابات در تهران انتخابات بین کسانی است که پایبند نظام هستند و فرقی ندارد کدام یک از کاندید‌ها راهی مجلس شوند البته نباید از اهمیت شرکت در انتخابات دور دوم مجلس غافل شد.
سفیر اسبق کشورمان درباره اولویت‌های مجلس دوازدهم گفت: مجلس علاوه بر کارکرد قانون گذاری وظیفه نظارت بر دستگا‌های اجرایی را دارد چرا که پول و قدرت در این نهاد‌ها نهفته است و مجلس باید مراقب باشد تا فسادی در این مجموعه‌ها صورت نگیرد.
او ادامه داد: برای اینکه مجلس نقش نظارتی و ضد فساد خود را به خوبی ایفا کند در ابتدا باید زمینه ایجاد فساد را در میان نمایندگان از بین ببرد و اگر نماینده‌ای دچار تخطی در این زمینه شد باید به شدت با او برخورد شود و به عبارتی دیگر مجلس باید از فساد ایمن باشد.
قدیری ابیانه گفت: از زمانی که نمایندگان وارد مجلس می‌شوند فساد به سمت آنها هجوم می‌آورد و وعده‌های آنچنانی به آنان داده می‌شود و برخی درخواست‌های عجیب از آنان دارند. البته مردم افراد خوبی را انتخاب کرده اند، اما با این حال باید مراقب بود و تضمینی وجود ندارد که فردی که در گذشته مرتکب فساد نشده در آینده نیز از آن مصون باشد.
این فعال سیاسی در پایان گفت: همچنین نمایندگان باید در بدو ورود به مجلس و آغاز به کار مجلس دوازدهم به ریشه‌یابی مشکلات کشور پرداخته و راه حلی برای آنها پیدا کنند.
باشگاه خبرنگاران جوان سیاسی احزاب و تشکل‌ها
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود